Een lockdown en een avondklok, dat is waar we ons nu in bevinden. Afgelopen week is de avondklok ingegaan en mogen we na 21.00 uur niet meer buiten komen, tenzij er een goede reden is.
Voor families die met een overlijden te maken krijgt in de dagen rond kerst, zal deze tijd nooit meer hetzelfde zijn. Het afscheid heeft een extra lading. En dit jaar heeft een afscheid in deze periode voor mij ook een persoonlijk tintje.
We zijn in de dagelijkse gang van zaken niet bezig met onze verzekering voor de uitvaart. Veel mensen hebben zo’n verzekering en vaak al heel lang, soms zelfs nog afgesloten door de ouders.
2020 is in alle opzichten een bijzonder jaar, maar staat natuurlijk in het teken van het coronavirus. Daar is het woord weer. We willen het er eigenlijk niet meer over hebben, maar het beheerst ons leven. In deze donkere decembermaand is het meer dan ooit aanwezig.
Als iemand overlijdt en (thuis) wordt opgebaard, gaat men er eigenlijk vanuit dat er altijd gebruik gemaakt wordt van een koeling, om het lichaam zo te conserveren.
In mijn werk heb ik vaak voor besprekingen met families. Hier komt altijd de vraag naar voren of men wil begraven of cremeren. Soms zegt de familie ik heb met beiden eigenlijk niets.
De afgelopen weken zijn ook voor de uitvaart de regels weer aangescherpt. Ineens weer terug naar die 30 personen en niet meer. Een situatie waar we met zijn allen niet op hoopten maar die wederom weer zorgde voor prachtige, intieme uitvaarten.