Helaas
Corona, het woord is niet meer weg te denken en de impact ervan al helemaal niet. Het beheerst ons leven. Alles wat we kunnen en mogen hangt elke dag weer af van het aantal besmettingen. En hoezeer het ook soms een ver van ons bed show lijkt, het virus is er wel degelijk helaas. Met afschuw verneem ik elke keer weer het nieuws over de illegale feesten en vraag mij dan echt af wat men daarmee nu wil bewijzen. Als corona je niet raakt, omdat je er niet ziek van wordt of omdat niemand in je omgeving hier last van heeft, lijken alle maatregelen overdreven.
De waarheid is dat ik de afgelopen weken alleen maar uitvaarten heb georganiseerd van mensen die aan dit vreselijke virus zijn overleden. Verpleeghuizen in de regio vechten tegen het virus, dat soms het huis over lijkt te nemen. Hele afdelingen zijn besmet inclusief het personeel. Familie wordt geconfronteerd met het feit dat zij plotseling afscheid moeten gaan nemen van hun dierbare.
Gisteravond een nieuwe persconferentie. Hoewel niet genoemd, zijn de maatregelen voor uitvaarten nu wel versoberd. Met ingang van aanstaande maandag gaan we weer terug naar de situatie bij de 1e golf, maximaal 30 personen bij een uitvaart. Ik heb gisteren de families die ik op dit moment begeleid, omdat hun dierbare binnenkort komt te overlijden, het slechte nieuws moeten geven dat de uitvaart zoals ze die voor ogen hadden waarschijnlijk niet op de gewenste manier kan doorgaan. En dat is een bittere pil. Soms is er gelatenheid, het is niet anders. We zien wel. Maar er is ook boosheid. Corona is voor deze families ver weg, ze dealen op dit moment met een andere oorzaak voor het aankomende verlies. Ook zij volgen het nieuws en de constante herhaling dat we ons aan de regels moeten houden. Dit overkomt ze, zonder dat ze er mee te maken hebben.
Met heel mijn hart hoop ik dat deze maatregelen echt van korte duur zullen zijn, maar zolang het zo is, zal ik mij volledig inzetten om alles wat mag en mogelijk is in te zetten voor deze families en ze zo nog steeds een persoonlijk, uniek en warm afscheid van hun dierbare geven. Je kunt maar éém leer afscheid nemen en dat moet goed. Misschien niet zoals ze het in eerste instantie voor ogen hebben, maar daarom niet minder mooi….
Over Afscheid -
Een doodgewoon magazine
Sinds ik in dit prachtige vak ben gestart merk ik dat ik veel behoefte heb om te vertellen over mijn werk en over alles wat er mogelijk is.
Sinds anderhalve jaar heb ik mijn eigen column in de plaatselijke krant en vertel ik elke week over wat mij bezig houdt, maar probeer ik vooral ook informatief te zijn. Want als gewone burger heb je eigenlijk (gelukkig) geen idee wat er tegenwoordig allemaal kan bij een afscheid.
Met dit magazine wil ik het taboe rond de dood en afscheid doorbreken. Door op een laagdrempelige manier de lezers kennis te laten maken met wat er allemaal mogelijk is. Dit doe ik samen met de collega’s uit het vak, in dit doodgewone magazine vertellen we ons verhaal.
Deel dit blog op Social Media
Marion Horvers
De mens achter De Uitvaartwens
Elke uitvaart is anders en maatwerk. Soms een grote uitdaging en soms helder en concreet. Mijn doel is om met de nabestaanden, voor alle dierbaren een persoonlijke uitvaart te organiseren. Het gaat over degene die er niet meer is. Ieder mens is uniek, dus iedere uitvaart ook. En voor ieder budget is er een mooie, persoonlijke en unieke uitvaart te organiseren.
Werken in de uitvaart is mijn passie en een tevreden familie is de mooiste beloning. De uitvaart van mijn schoonmoeder was voor mij het begin van dit mooie vak. De uitvaartverzorgster stond ons bij op zo een warme en fijne manier dat voor mij duidelijk werd dat dit was wat ik ook wilde doen. Ik wilde het verschil kunnen maken in de moeilijkste periode in het leven van nabestaanden. Je kunt een afscheid één keer doen en dat moet perfect.
"Ik organiseer de laatste reis waar je geen annuleringsverzekering voor kan afsluiten."
