Hoop
We hopen allemaal, dat we gezond oud worden en op mooie leeftijd uiteindelijk een keer sterven. Ook ik hoop dat natuurlijk, in eerste plaats voor mijzelf en mijn dierbaren, maar eigenlijk voor iedereen. Helaas maak ik vaak mee, dat een hoge leeftijd niet wordt gehaald en dat het overlijden vroeger en soms totaal onverwacht komt, door een ziekte die zich laat openbaart, maar ook door een ongeval.
We maken helaas toch met enige regelmaat mee, dat iemand plotseling overlijdt en er bij/door het overlijden ook letsel ontstaat. Als dit gebeurt, dan is het van groot belang dat de naaste familie hun dierbare “terug” krijgt. Bij een plotseling overlijden, wil de familie graag weten wat er is gebeurd. Ze krijgen hun dierbare er niet mee terug, maar weten wat er zich in die laatste momenten heeft afgespeeld, geeft een vorm van rust. Ze hebben geen afscheid kunnen nemen, iemand is plotseling bij ze weggerukt. Soms wordt er voor gekozen om dan autopsie op het lichaam te doen, om zo deze antwoorden te krijgen. Dit is altijd een heftige keuze voor de nabestaanden, het duurt dan langer voordat zij hun dierbare dan weer kunnen zien en het is voor ons de uitdaging om dan iemand mooi op te baren.
Onlangs heb ik dit nog meegemaakt met een moeder die een hersenbloeding kreeg en is gevallen. Ik heb eerder al geschreven over de mogelijkheid van het balsemen van het lichaam. Deze techniek wordt vaak en sneller toegepast, als iemand overlijdt en het lichaam letsel heeft. De professionals die dit vak uitoefenen, zijn erop toegerust om een overledene weer mooi en toonbaar te maken. Zo ook bij de moeder, en haar kinderen konden dus nog afscheid van haar nemen zoals ze is geweest. Dat laatste afscheid is zeer belangrijk, ook voor de rouwverwerking.
Gelukkig is er tegenwoordig echt veel mogelijk en ben ik dankbaar dat we met elkaar deze families kunnen en mogen ondersteunen, om een goed afscheid van hun dierbare mogelijk te maken. We zetten hierbij samen alles op alles. Ik vind het een voorrecht dat ik dit mooie vak kan uitoefenen en families kan en mag bijstaan in hun persoonlijk en heftig verlies. Ik kan een verloren dierbare niet terugbrengen, maar ik zet alles op alles op hun te helpen om een goed en persoonlijk afscheid te organiseren.
Dat is mijn Wens voor iedereen die iemand verliest.
Over Afscheid -
Een doodgewoon magazine
Sinds ik in dit prachtige vak ben gestart merk ik dat ik veel behoefte heb om te vertellen over mijn werk en over alles wat er mogelijk is.
Sinds anderhalve jaar heb ik mijn eigen column in de plaatselijke krant en vertel ik elke week over wat mij bezig houdt, maar probeer ik vooral ook informatief te zijn. Want als gewone burger heb je eigenlijk (gelukkig) geen idee wat er tegenwoordig allemaal kan bij een afscheid.
Met dit magazine wil ik het taboe rond de dood en afscheid doorbreken. Door op een laagdrempelige manier de lezers kennis te laten maken met wat er allemaal mogelijk is. Dit doe ik samen met de collega’s uit het vak, in dit doodgewone magazine vertellen we ons verhaal.
Deel dit blog op Social Media
Marion Horvers
De mens achter De Uitvaartwens
Elke uitvaart is anders en maatwerk. Soms een grote uitdaging en soms helder en concreet. Mijn doel is om met de nabestaanden, voor alle dierbaren een persoonlijke uitvaart te organiseren. Het gaat over degene die er niet meer is. Ieder mens is uniek, dus iedere uitvaart ook. En voor ieder budget is er een mooie, persoonlijke en unieke uitvaart te organiseren.
Werken in de uitvaart is mijn passie en een tevreden familie is de mooiste beloning. De uitvaart van mijn schoonmoeder was voor mij het begin van dit mooie vak. De uitvaartverzorgster stond ons bij op zo een warme en fijne manier dat voor mij duidelijk werd dat dit was wat ik ook wilde doen. Ik wilde het verschil kunnen maken in de moeilijkste periode in het leven van nabestaanden. Je kunt een afscheid één keer doen en dat moet perfect.
"Ik organiseer de laatste reis waar je geen annuleringsverzekering voor kan afsluiten."
