Onlangs mocht ik de uitvaart verzorgen van de broer van mijn vriendin. Ik ken hem zelf al bijna 30 jaar. Zijn overlijden kwam onverwacht snel, na een kortstondig ziekbed. Toen ik met zijn familie bij zijn kist stond, nadat hij was verzorgd en opgebaard, vertelde zijn zoon over zijn passie voor de brandweer. En meteen dacht ik, ik moet hier iets mee. Dit vraagt om een bijzonder rouwvervoer: een brandweerauto als rouwauto!

De zoektocht naar de brandweerauto

Na de opmerking van zijn zoon was het voor mij meteen duidelijk. Hij zou met een brandweerauto naar zijn laatste rustplaats worden gebracht. Voorzichtig polste ik bij de familie of zij het ook een mooi idee vonden om een brandweerauto als rouwauto in te zetten en daarover bestond direct geen enkele twijfel. Maar zo makkelijk als ik dacht, dat dit te regelen was, zo moeilijk bleek dat in de praktijk. Hij had zelf ooit bij de brandweer in Baarn gezeten, maar daar woonde hij niet meer. Ik ving al snel bot bij het plaatselijke corps in zijn woonplaats Leidschendam, de brandweerauto’s moesten beschikbaar blijven voor calamiteiten. Via alle social media kanalen vroeg ik hulp aan mijn netwerk in en dat bleek gelukkig niet zonder succes. Na twee dagen van rondbellen, had ik iemand in Zeeland die bereid was deze rit te rijden. Het was gelukt, wauw!!!

De week voor de uitvaart

Het werd een intense week, los van het immense verdriet voor de familie, liet mij dit ook niet onberoerd, want ik was dol op hem. De afstand was voor mij geen probleem. De regio van de uitvaart was een ander verhaal. Want in het zuiden van het land blijkt het een stuk drukker te zijn met uitvaarten. Maar uiteindelijk lukte het toch met veel geduld om het plaatje in elkaar te laten passen. Op de dag van zijn overlijden en ook op de avond van de condoleance stortte de natuur een stortvloed van tranen over ons heen. Dat hield de belangstellenden niet tegen om hem de laatste groet te komen brengen. Dat hij geliefd was, bleek uit de meer dan 40 rouwstukken die hem omringden. Ook hier kwam het thema brandweer meerdere malen in terug.

De dag van de uitvaart

Op de dag van de uitvaart brak de zon door. Vroeg op de ochtend vertrok ik samen met mijn man en afscheidsfotograaf Yvette Vlaar richting Leiden, waar het afscheid plaats zou vinden. We bezochten eerst de nog voor mij onbekend locatie, want ik wilde niets aan het toeval overlaten, ik moest weten hoe de route is. Toen door naar Voorburg, waar hij lag opgebaard. De hele familie was aanwezig en het shirtje van zijn kleinzoon van slechts 13 weken met “Opa’s Trots” bracht mij in tranen. Tranen die toch al hoog zaten, helemaal toen de brandweerauto voorreed en hij werd ingedragen in deze bijzondere rouwauto, compleet met brandweerhelm op zijn kist. Omdat de route tussendoor was en de chauffeur niet kon rijden en lezen tegelijk, mocht ik meerijden en dat vond ik echt bijzonder. De bijzondere rouwstoet trok onderweg de aandacht.

Aankomst van de brandweerauto

Toen we het terrein van het crematorium opreden en ik voorliep, klonk de sirene van de brandweerauto. Kippenvel trok over mijn hele lijf. Een ode aan deze bijzondere man, hoe mooi. Liefdevol werd hij door zijn zoons en hun vrienden uit deze bijzondere rouwauto getild. De helm die onderweg op zijn kist had gestaan, mocht achterblijven en heb ik later terug gestuurd. Na deze prachtige vorm van rouwvervoer werd het afscheid binnen verder vormgegeven met prachtige woorden, foto’s uit zijn rijke leven en prachtige muziek. Zijn passie brandweer kwam nog vele malen ter sprake. Na afloop van het afscheid sprak ik nog met diverse belangstellenden die het bijzondere rouwvervoer geweldig hadden gevonden. Ze hadden dit niet eerder zo meegemaakt.

Je staat er vaak niet bij stil, dat er veel meer mogelijk is dan de standaard rouwauto die iedereen kent. Bijna van elk vervoersmiddel bestaat wel een rouwuitvoering en is die er niet, dan verzinnen we er wel wat op. Wil jij ook weten of jouw keuze voor rouwvervoer mogelijk is? Ik bespreek graag de vele mogelijkheden met je, neem gerust contact met mij op!